Het verhaal van het ontstaan van Edwin Fietsverhuur Veluwe

Ongeveer vier jaar geleden kreeg ik het idee fietsen te gaan verkopen. Ik werkte bij een fietsverhuurzaak en was net tot geloof gekomen. Ik zag dat het verhuren van fietsen goed liep en werd daar erg enthousiast van. Ik kreeg het idee om zelf goedkope elektrische fietsen te gaan verkopen aan scholieren, die vaak hele einden moeten fietsen maar niet het geld hebben voor een dure fiets.

Om goedkope elektrische fietsen te verkopen, zou ik gewone fietsen om kunnen bouwen tot elektrische fietsen. Ik wist echter nog niets van het vak fietsenmaker, laat staan dat ik wist hoe ik fietsen moest repareren.

In de fietsverhuurzaak waar ik werkte, repareerden we geen fietsen, dus moest ik zorgen dat ik dat op een andere manier ging leren. Ik kreeg het wel voor elkaar om met een ombouwset een gewone fiets om te bouwen naar een elektrische, maar dat kostte veel pijn en moeite. Dus zocht ik een plek waar ik kon leren fietsenmaken.

Mijn moeder had ooit een reis naar Brazilië gemaakt. Een vrouw, die oorspronkelijk van Terschelling komt, is daar vele jaren geleden heengegaan om met een roeping van God een kindertehuis te beginnen. Mijn moeder sponsorde daar twee kinderen en zodoende ging ze mee op een vrijwilligersreis. Daar ontmoette ze Miriam, die nu nog steeds op Terschelling woont, ze hadden een klik en raakten bevriend. Toen mijn moeder bij haar op bezoek was en van mijn plannen vertelde, wist zij te vertellen dat ze op Terschelling wel werk als fietsenmaker hadden. Ik ging solliciteren bij Zeelen en werd aangenomen! En zo kwam ik dus op het mooie Terschelling terecht.

Gedurende de de drie en een half jaar dat ik op Terschelling woonde en werkte, heb ik veel geleerd en zijn mijn plannen ook gewijzigd. Het werd al snel duidelijk dat ik in de zomer op camping de Kooi ging staan om fietsen te verhuren, omdat Zeelen hier een dependance heeft. Dat bleek een schot in de roos te zijn.

De meeste werknemers wilden daar niet werken omdat ze het op die camping niet leuk vonden, maar ik vond het geweldig. Je eigen dingen regelen, met de mensen praten (die je ook leert kennen omdat ze langer op de camping staan en er veel terugkerende vaste gasten zijn), het verhuren van fietsen, ik vond het prima.

‘s Middags was het meestal rustig, dus dan had ik tijd om na te denken over dingen. Ik zag dat het hier op de camping goed liep met de fietsverhuur, en in Voorthuizen, het Veluwse dorp waar ik vandaan kom, zijn er ook heel veel campings. Dus ik dacht: ”wat hier kan, dat kan daar ook!” Ik had inmiddels twee gewone fietsen omgebouwd naar elektrisch, ze deden het goed maar de actieradius was maar ongeveer 40 km. Ik zag dat bedrijven zoals Decathlon al fietsen aanbieden voor dezelfde prijs als dat ik kon leveren. Dus gaf ik een van mijn omgebouwde fietsen aan mensen die dingen regelen in het vluchtelingenkamp Moria in Griekenland, en de andere aan mijn moeder (die is inmiddels gestolen..). En zo ontstond er op de camping een nieuw plan.

Ik maakte een financieel plan, liet deze controleren door een bevriende accountant, en ontmoette via via een ondernemer die vertrouwen had in het plan en mij wilde helpen. Mijn ouders hebben mij geholpen met het financieren van de website en het verhuursysteem, en deze ondernemer heeft de fietsen voor mij gekocht. Ik nam al vroeg contact op met een camping op de Veluwe waarvan ik dacht dat ze interesse zouden hebben. Ze vonden het een goed idee en ik kon later in het jaar langskomen om mijn idee te bespreken.

In het derde jaar dat ik op Terschelling werkte, deelde ik mijn plannen met de mensen waarmee ik veel contact heb. Ik vond het best spannend omdat je toch een band opbouwt met collega’s en als iemand weg gaat is dat nooit leuk. Ook niet omdat er hier mensen nodig zijn voor het bedrijf. Maar ik ben hier al lang mee bezig en nu moest ik doorzetten. Dus ik heb het ongeveer een jaar voordat ik wegging in de groep gegooid, op het werk en in de kerk. Ik ben best actief met werkzaamheden in de gemeente. Zo bedien ik vaak de beamer, doe een kinderdienst, bereid een bijbelstudie voor en de laatste tijd mag ik zelf af en toe een preek geven. Dus nu zal iemand anders dat moeten doen. Als er nog mensen zijn die zich geroepen voelen, voel je vrij om contact met me op te nemen voor meer informatie!

In de tussentijd ben ik begonnen met het opzetten van het verhuursysteem en de website voor mijn bedrijf: Edwin Fietsverhuur. Ik heb via de werkgever fietsen gekocht en dit jaar, vlak voor de meivakantie, heb ik het bedrijf op Google Maps gezet. Dat was een goede zet want zo konden mensen mij makkelijk vinden, ook al waren de site en het bedrijf nog in ontwikkeling.

Het was niet de bedoeling dat mensen naar de boerderij van mijn ouders gingen om een fiets te huren, ik wilde in eerste instantie alleen op locatie bezorgen en vanaf de camping verhuren. De camping gaat echter dit jaar verbouwen, dus kan ik daar dit jaar nog niet terecht. Ze krijgen een mooi nieuw hoofdgebouw waar ik volgend jaar hopelijk wel een plekje krijg. Mensen begonnen te bellen of ze fietsen konden halen en soms kwamen ze gewoon bij mijn ouders langs. Dat is het adres dat op Google Maps staat. Dus heb ik mijn moeder ingeschakeld en heeft zij de verhuur van mij overgenomen, totdat ik er zelf de tijd voor heb. Ze wist zelf al dat ze de zadels om moet zetten als de fietsen een defect hebben, dat had ze op Terschelling gezien. Ze doet het uitstekend!

In dit alles heb ik gemerkt dat er geloof en vertrouwen nodig is om zo iets op te zetten. Bijna vier jaar geleden kreeg ik een idee, en ik heb toen de noodzakelijke stappen gezet. Want je kunt wel een idee hebben, je moet dan ook actie ondernemen. Toen ik twee jaar later aan het financieringsplan begon, waren de plannen over wat voor bedrijf het ging worden al veranderd. Toen ik daadwerkelijk financiering begon te zoeken werd het spannend. Ik heb twee banken benaderd en allebei hebben ze me geweigerd. Ik had toen al contact gelegd met de camping en mijn vader had het online gebeuren al gefinancierd. Dus ik moest nu wel doorzetten. Toen ik een ondernemer vond die mij wilde helpen, was ik erg opgelucht. Want je kunt alles wel voor mekaar hebben, een fietsverhuur zonder fietsen is niet echt een fietsverhuur.

Ik merk dat je soms stappen moet zetten zonder dat je de zekerheid hebt dat het ook gaat lukken. Daarin word ik gesteund door mijn geloof, anders zal ik hier denk ik veel te nerveus voor zijn. Maar ik geloof dat God wil dat dit bedrijf een succes wordt. Als christen geloof ik dat je gezegend wordt om anderen tot zegen te zijn, en dat is ook mijn intentie. Als je geen geld hebt kun je ook niemand helpen. Als je geld hebt, kun je anderen tot zegen zijn, en goed voor jezelf zorgen zodat je ook zelf gelukkiger wordt. We gaan ervoor! (En stiekem ga ik Terschelling wel een beetje missen, maar als het goed gaat kom ik zeker terug om fietsen te kopen, en af en toe een preek te geven in de Rafaël gemeente op West, zondagochtend om 10 uur. Dus gelukkig blijf ik nog verbonden met het Schellingerland!)